Asfiksja autoerotyczna

Zawsze fascynowałem się takimi klimatami jak życie wielkich rockmanów i jak oni sobie tego życia na całego używają, i.e. piją, ćpają, ruchają i wszystko mają w dupie. Sex, Drugs & Rock'n'Roll po prostu. A potem, jak się to wszystko jeszcze skończy tragicznie, to już w ogóle jest wypas.

Wiadomo, wiele było takich przypadków: Cobain, Morrison, Hendrix, Joplin, ten koleś z Alice in Chains, Sid Vicious itp. itd. Ale ta historia po prostu zwala mnie z nóg - jest wyjęta jakby z tragedii Szekspira normalnie - no i dzieje się właśnie w ojczyźnie autora tragedii Szekspira.

No to zaczynamy... Pewnego razu był sobie pewien brytyjski prezenter i producent telewizyjny co się nazywał Jess Yates (znany był jako "the Bishop" pewnie dlatego, że prowadził programy religijne w TV). Jess miał żonę - Elanie (byłą showgirl i autorkę powieści erotycznych) i z żoną tą spłodził córkę - Paulę Yates (na zdjęciu jest ona, nie jej matka. Oczywiście też nie wyglądała tak zaraz po urodzeniu, tylko trochę później).



Paula miała zakręcone dzieciństwo, jak to bywa w rodzinach szołbiznesu. Dużo się przeprowadzała z rodzicami. Trochę mieszkała w Anglii, trochę na Malcie i Majorce. Dom otwarty, imprezy, rozwód rodziców itp. itd. Klasycznie.

W roku 1976 (rok po rozwodzie starych), w wieku lat 17, Paula została fanatczną fanką pewnego młodego, nieznanego nikomu irlandzkiego zespołu - Boomtown Rats, w którym grał i śpiewał niejaki Bob Geldof (to ten na zdjęciu poniżej z gitarą).



Paula Yates szybko awansowała z fanki na kochankę Boba. Urodziła mu córkę - potem wzięli ślub - potem urodziła jeszcze dwie córki. Wszystkie dzieciaki zostały okaleczone durnowatymi imoinami: Fifi Trixibelle, Peaches Honeyblossom Michelle Charlotte Angel Vanessa i Little Pixie (o ja pierdolę! (3 razy)).

W międzyczasie zespół Boba stał się bardzo sławny. Paula natomiast poszła w ślady ojca i została prezenterką TV i na dodatek dziennikarką rockową oraz autorką programów muzycznych (w jednym z nich przeprowadzała wywiady ze znanymi muzykami w łóżku - nice).

Wszystko się jakoś tam kręciło do momentu gdy Paula zrobiła wywiad (w łóżku, rzecz jasna) z pewnym Australijczykiem - Michaelem Hutchencem (tak, na zdjęciu poniżej jest właśnie on, a nie Paula Yates) - z zespołu INXS. Był rok 1995.



Podobno zakochali się od pierwszego wejrzenia (plotka głosi, że zaraz po wywiadzie Michael dawał Paulę przez około godzinę). Bob zorientował się, że wyrosło mu poroże i zażądał rozwodu, który wzięli w 1996. W tym samym roku Paula urodziła córkę Hutchence'owi, którą, tak jak swoje poprzednie dzieci, ukarała durnowatymi imionami: Heavenly Hiraani Tiger Lily (ja pierdolę po dwakroć!).

Sielanka nie trwała długo. 22 lipca 1997 37-letni Michael Hutchence został znaleziony martwy w swoim pokoju hotelowym w Sydney. Ubrany był tylko w... foliowy worek na głowie. Z początku wszyscy myśleli, że to samobójstwo... ale nie, to by było zbyt proste i mało widowiskowe. Przyczyną było coś co uczeni ludzie określają mianem - asfiksji autoerotycznej. Po prostu Michael najlepiej podniecał się gdy odrobinkę pozbawiał się tlenu - tym razem po prostu przesadził i zadusił się, kurwa mać, na śmierć podczas walenia konia... prawdziwy rockmen, co nie?

Paula Yates nie przyjęła tego zbyt dobrze (co chyba nikogo nie dziwi). Żeby tego było mało Bob wygrał sprawę o opiekę nad ich trzema córkami. O opiekę nad 4 córką musiała walczyć w sądzie z matką i siostrą zeszłego właśnie Hutchence'a. Mało tego - wtedy też wyszło na jaw, że ojciec Pauli - Jess - nie jest jej biologicznym ojcem. Testy DNA wykazały, że jest nim niejaki Hughie Green - przyjciel rodziny - który zmarł tylko 6 miesięcy wcześniej i podobno o wszystkim wiedział. Na dodatek zaczęło jej brakować kasy... w trzech słowach: Pauli się zesrało.

To była kwestia czasu. W roku 2000 znaleziono ją martwą w jej domu w Londynie. Przedawkowała heroinę. Miała 41 lat.

I tu zaczyna się moja ulubiona część historii. Pamiętacie Boba Geldofa? - koleś doszedł do wniosku, że zaadoptuje córkę Yates i Hutchence'a, żeby mogła się wychwywać z pozostałymi 3-ema siostrami przyrodnimi. Jakież to wspaniałomyślne, prawda? Zaadoptować dziecko swojej byłej żony i jej kochanka. Wychowywać to dziecko, patrzeć na nie i codziennie przypominać sobie, że przez nie rozpadło się twoje małżeństwo. Wydaje się, że żeby zrobić coś takiego trzeba naprawdę wszystkie urazy schować do szuflady i troszkę się wznieść ponad przeciętność. Ale... jest jeden maleńki szczegół. Bob miał warunek - córka będzie od tej pory mieć na nazwisko Geldof... Fuck! Dla mnie to gorzej niż jakby naszczał na grób Hutchence'a. Pomyśl sobie, że umierasz a jakiś koleś bierze sobie twoje dziecko i mówi: "OK, Twój tatuś nie żyje i teraz ja jestem Twoim tatusiem i od teraz masz na nazwisko tak jak ja..." Co do tego mogłyby dorzucić jej 3 siostry? Na przykład to: "To przez Ciebie mamusia odeszła od tatusia... Gdyby nie to, to dalej mogłaby żyć... a teraz będziesz mieszkać z nami... Witaj!"

Pieprzony Bob...

Ostatecznie nazwali ją: Hutchence Geldof, bo rodzina Michaela się troszkę burzyła na pomysł z samym Geldofem...

W tej chwili dzieciak ma 13 lat i podobno nie mieszka już z Bobem, ciekawe co z niej wyrośnie, no nie? Jedno jest pewne - z takim imieniem (przypomnę: Heavenly Hiraani Tiger Lily Hutchence Geldof) oraz bagażem doświadczeń na karku - sukcesem będzie gdy dożyje 30-stki...